Vanuit Drietabbetje begeven we ons in 2 etappes dieper de jungle in. De omgeving
wordt nog intenser groen, de rivier smaller en de stroomversnellingen worden
wat heftiger. We moeten zelfs de boot uit om deze door het water omhoog te
trekken. Listig werk, maar uiteindelijk zonder problemen gelukt.
Jungle tour, Drietabbetje, Tebutop
en terug
De
klim van de Tebutop. We varen er eerst naar toe, wandelen daarna door de jungle
naar de voet en proberen daar naar boven te lopen. Zoals te zien, is het allemaal
vrij rond. Er is geen pad en je loopt recht naar boven. Bizar stijl. In de wetenschap
dat stijgen altijd makkelijker is dan dalen, denk je nog wel even "hoe
ga ik weer naar beneden", maar handen en voeten kan altijd nog. Fabian
rent naar boven, mede omdat zijn broer ook een groep begeleid die al op de top
staat. Met een grote grijns zijn dan ook zijn eerste woorden "in 25 minuten!",
als hij boven is en zijn broer begroet. Het uitzicht is erg mooi. Mooiste moment:
Op een gegeven moment volgt er een knal, waarschijnlijk uit een jachtgeweer
van een Indiaan in de bossen. Vervolgens een hoop gekrijs van vogels, waarna
je vanaf de top 2 ara's (die gekleurde papagaaien) weg ziet vliegen en scherend
over de toppen van het oerwoud hun weg zoeken. Prachtig.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
Onderweg doen we nog een klein dorpje aan, waar we een fles rum inleveren
en meteen melden dat we het nationaal park in gaan. Bij terugkomst melden
we ons weer af. We komen in de diepe jungle, waar we tussen de indianenstammen
terecht komen. Het wordt allemaal nog primitiever en de echte basics van het
leven komen tevoorschijn. 's morgens vertrekt men om te gaan jagen, en dat
wat je vangt, wordt opgegeten. Kortom, het leven draait om zorgen dat je eten
hebt.
Er gaat 's avonds alleen een generator aan om vervolgens de TV aan te zetten.
De kinderen van het dorp zitten met zijn allen op bankjes voor de TV, naar
een DVD-film te kijken.
Onderweg
naar Apetina, ons meest verre onderkomen op deze toch, komen we nog een paar
mooie watervallen tegen die heerlijk zijn om nog even in te dobberen. Verder
zijn het ook fotogenieke plekjes.
De
slaapplaats in Apetina. Mooi plekje, in de inmiddels bekende bouwwerken. Het
hangt lekker :-)
De
volgende dag varen we terug naar Drietabbetje. Daar, na het gebruikelijke dobberen
in de rivier, volgt een stevige onweersbui van een paar uur. Met een mooie regenboog.
Je ziet de bui aankomen als en waas van water over de rivier. Deze keer het
zeer merkwaardige verschijnsel dat het bij ons huis zeker nog een kwartier droog
bleef, terwijl het bij het huis naast ons (15 meter verderop) regende. Je zag
ook mooi die lijn van regen en droog in de rivier. Erg mooi.
De
volgende morgen begeven we ons rond 10 uur naar de airstrip van Drietabbetje.
Het is een drukte van belang op het grasveld waar de vliegtuigen binnenkomen.
Naar later bleek, niet alleen passagiers, maar ook mensen die komen kijken EN
post komen ophalen. Immers, het vliegtuig komt niet alleen mensen halen. Uit
het vliegtuigen komen postpakketten, zakken rijst, PVC pijpen voor een bouwklus
en dat soort dingen.
Het
publiek is gezellig en ondertussen zien we en vliegtuig of 2 vertrekken zonder
ons. We kijken Fabian nog even aan, maar die geeft aan dat het allemaal goed
komt. Voor de zekerheid meldt hij zich bij de "god" van het vliegveld.
De directeur/luchtverkeersleider.
En als dan uiteindelijk weer een vliegtuig vertrekt zonder dat wij er in
zitten, dan kan het gebeuren dat het vliegveld inmiddels door iederen verlaten
is, behalve 3 toeristen plus de reisleider en nog wat mensen van hetzelfde
reisbureautje. Het wordt nu interessant. De man in charge geeft an dat hij
zijn best doet. Duidelijk is dat dit een scenario is dat niet in de boeken
stond. 1 groot voordel van dingen die niet strak geregeld zijn: er is ook
altijd weer een creatieve oplossing mogelijk.
Er wordt gebeld (via de telefooncel in het dorp) en via het 27MC bakkie van
de verkeersleider worden nog wat oproepen gedaan voor een pickup van wat mensen.
Uiteindelijk arriveren er nog 2 vliegtuigjes, die de rest meenemen. De verkeersleider
is weer helemaal blij. Weer een dag goed afgerond.
Luchtverkeersleiding
drietabbetje. De baas was even weg. Zijn kinderen kwamen van school en die moesten
toch even naar huis gebracht worden :-)
Prachtige
uitzichten over een uitgestrekte jungle vanuit het vliegtuigje.
 |
De
homepage van Rik de Wildt. Reisverhalen, fotoverslagen en interessante
linkjes |
|