Vanuit Drietabbetje begeven we ons in 2 etappes dieper de jungle in. De omgeving wordt nog intenser groen, de rivier smaller en de stroomversnellingen worden wat heftiger. We moeten zelfs de boot uit om deze door het water omhoog te trekken. Listig werk, maar uiteindelijk zonder problemen gelukt.

Jungle tour, Drietabbetje, Tebutop en terug

index Suriname
Paramaribo

Brokopondo
Plantages
Jungle (1)
Jungle (2)

De klim van de Tebutop. We varen er eerst naar toe, wandelen daarna door de jungle naar de voet en proberen daar naar boven te lopen. Zoals te zien, is het allemaal vrij rond. Er is geen pad en je loopt recht naar boven. Bizar stijl. In de wetenschap dat stijgen altijd makkelijker is dan dalen, denk je nog wel even "hoe ga ik weer naar beneden", maar handen en voeten kan altijd nog. Fabian rent naar boven, mede omdat zijn broer ook een groep begeleid die al op de top staat. Met een grote grijns zijn dan ook zijn eerste woorden "in 25 minuten!", als hij boven is en zijn broer begroet. Het uitzicht is erg mooi. Mooiste moment: Op een gegeven moment volgt er een knal, waarschijnlijk uit een jachtgeweer van een Indiaan in de bossen. Vervolgens een hoop gekrijs van vogels, waarna je vanaf de top 2 ara's (die gekleurde papagaaien) weg ziet vliegen en scherend over de toppen van het oerwoud hun weg zoeken. Prachtig.

Onderweg doen we nog een klein dorpje aan, waar we een fles rum inleveren en meteen melden dat we het nationaal park in gaan. Bij terugkomst melden we ons weer af. We komen in de diepe jungle, waar we tussen de indianenstammen terecht komen. Het wordt allemaal nog primitiever en de echte basics van het leven komen tevoorschijn. 's morgens vertrekt men om te gaan jagen, en dat wat je vangt, wordt opgegeten. Kortom, het leven draait om zorgen dat je eten hebt.
Er gaat 's avonds alleen een generator aan om vervolgens de TV aan te zetten. De kinderen van het dorp zitten met zijn allen op bankjes voor de TV, naar een DVD-film te kijken.

Onderweg naar Apetina, ons meest verre onderkomen op deze toch, komen we nog een paar mooie watervallen tegen die heerlijk zijn om nog even in te dobberen. Verder zijn het ook fotogenieke plekjes.
De slaapplaats in Apetina. Mooi plekje, in de inmiddels bekende bouwwerken. Het hangt lekker :-)
De volgende dag varen we terug naar Drietabbetje. Daar, na het gebruikelijke dobberen in de rivier, volgt een stevige onweersbui van een paar uur. Met een mooie regenboog. Je ziet de bui aankomen als en waas van water over de rivier. Deze keer het zeer merkwaardige verschijnsel dat het bij ons huis zeker nog een kwartier droog bleef, terwijl het bij het huis naast ons (15 meter verderop) regende. Je zag ook mooi die lijn van regen en droog in de rivier. Erg mooi.
De volgende morgen begeven we ons rond 10 uur naar de airstrip van Drietabbetje. Het is een drukte van belang op het grasveld waar de vliegtuigen binnenkomen. Naar later bleek, niet alleen passagiers, maar ook mensen die komen kijken EN post komen ophalen. Immers, het vliegtuig komt niet alleen mensen halen. Uit het vliegtuigen komen postpakketten, zakken rijst, PVC pijpen voor een bouwklus en dat soort dingen.
Het publiek is gezellig en ondertussen zien we en vliegtuig of 2 vertrekken zonder ons. We kijken Fabian nog even aan, maar die geeft aan dat het allemaal goed komt. Voor de zekerheid meldt hij zich bij de "god" van het vliegveld. De directeur/luchtverkeersleider.

En als dan uiteindelijk weer een vliegtuig vertrekt zonder dat wij er in zitten, dan kan het gebeuren dat het vliegveld inmiddels door iederen verlaten is, behalve 3 toeristen plus de reisleider en nog wat mensen van hetzelfde reisbureautje. Het wordt nu interessant. De man in charge geeft an dat hij zijn best doet. Duidelijk is dat dit een scenario is dat niet in de boeken stond. 1 groot voordel van dingen die niet strak geregeld zijn: er is ook altijd weer een creatieve oplossing mogelijk.

Er wordt gebeld (via de telefooncel in het dorp) en via het 27MC bakkie van de verkeersleider worden nog wat oproepen gedaan voor een pickup van wat mensen. Uiteindelijk arriveren er nog 2 vliegtuigjes, die de rest meenemen. De verkeersleider is weer helemaal blij. Weer een dag goed afgerond.

Luchtverkeersleiding drietabbetje. De baas was even weg. Zijn kinderen kwamen van school en die moesten toch even naar huis gebracht worden :-)
Prachtige uitzichten over een uitgestrekte jungle vanuit het vliegtuigje.
The End
De homepage van Rik de Wildt. Reisverhalen, fotoverslagen en interessante linkjes

 

De avonturen van...
reisverhalen
fotoverslagen
The story of.... the Boca boys
andere leuke linkjes
gastenboek
Costa Rica, "Pura Vida" 1998/1999 Beklimming Mont Blanc
1999
Patagonie, 'fin del mundo' 2001/2002
Suriname, beating heart of the Amazon 2007